Verbum

вага́р, ✂, м. (разм.).

Рычаг для рэгулявання чаго-н. або кіравання чым-н.

вагаўшчы́к, ✂, м.

Той, хто займаецца ўзважваннем чаго-н.

• Чыгуначны в.

|| ж. вагаўшчыца, ✂.

|| прым. вагаўшчыцкі, ✂.

вага́цца, ✂; незак.

1. (1 і 2 ас. неўжыв). Мерна гайдацца з боку ў бок або зверху ўніз.

   • Маятнік вагаецца.

2. перан. Быць у нерашучасці, адчуваць няўпэўненасць, сумнявацца.

   • В. ў ацэнцы чаго-н.

3. перан. Быць няўстойлівым, хісткім, мяняцца.

   • Тэмпература паветра вагаецца ад 13 да 17 гр.

|| зак. павагацца, ✂.

|| наз. ваганне, ✂.

|| прым. вагальны, ✂.

• Вагальны рух.

вага́ць, ✂; незак.

Мерна разгойдваць што-н. зверху ўніз або з боку ў бок.

• В. рычаг.

|| зак. павагаць, ✂.

ваго́н, ✂, м.

Транспартны сродак для перавозкі пасажыраў або грузаў па рэйкавых дарогах.

• Таварны в.
• Пасажырскі в.
• Трамвайны в.
• В.-ляднік.
• В.-рэстаран.
• В. дроў (колькасць, якая змяшчаецца ў ім).

|| памянш. вагончык, ✂.

|| прым. вагонны, ✂.

вагра́нка, ✂, ж.

Шахтавая печ для плаўкі чыгуну, а таксама для апалу руд каляровых металаў.

|| прым. ваграначны, ✂ і вагранкавы, ✂.

вада́, ✂, ж.

1. Празрыстая бясколерная вадкасць, якая ўяўляе сабой хімічнае злучэнне вадароду і кіслароду.

   • Шклянка вады.
   • Марская в.
   • Таўчы ваду ў ступе або насіць ваду ў рэшаце (займацца пустымі справамі, марнай працай; разм.).
   • Вадой не разліць (не разальеш) - каго (перан. пра неразлучных сяброў; разм.).
   • Як у ваду глядзеў (быццам загадзя ведаў).
   • Вады (нікому) не замуціць (перан. не зрабіць шкоды).
   • Выйсці сухім з вады (перан. застацца непакараным).
   • Віламі па вадзе пісана (перан. пра што-н. маламагчымае, няпэўнае).
   • Ліць ваду на млын - чый, каго (перан. прыводзіць доказ або дзейнічаць у чыю-н. карысць).

2. (звычайна з азначэннем). Напітак, тэхнічныя растворы.

   • Газіраваная в.
   • Мінеральная в.
   • Вапнавая в.

3. Водная паверхня ракі, возера, мора і пад., а таксама яе ўзровень.

   • Падарожнічаць па вадзе.
   • Высокая в.
   • Дастаўляць грузы вадой.
   • Вывесці не чыстую ваду каго-н. (перан. выкрыць чые-н нядобрыя ўчынкі).
   • Цішэй вады, ніжэй травы (пра сціплага, вельмі спакойнага, ціхага чалавека).

4. мн. Водная прастора якога-н. раёна.

   • Тэрытарыяльныя воды.
   • Унутраныя воды.

5. мн. Плынь, хвалі, водная маса.

   • Глыбокія воды.
   • Воды Нёмана.

6. мн. Мінеральныя крыніцы курорт з такімі крыніцамі.

   • Лячыцца на водах Мінеральныя воды.

7. перан., адз. Пра наяўнасць пустога, беззмястоўнага шматслоўя ў дакладзе, лекцыі і пад. (разм.).

   • Не даклад, а в.

○

• Верхавая вада — вада, якая сцякла ў рэчкі пасля дажджу ці ўтварылася з расталага снегу.

• Жоўтая вада — хвароба вачэй, пры якой зрэнка набывае жоўты колер.

• Цёмная вада — слепата, выкліканая атрафіяй зрокавага нерва.

|| памянш.-ласк. вадзіца, ✂ і вадзічка, ✂.

|| прым. водны, ✂ і вадзяны, ✂.

• Водны шлях.
• Водны раствор.
• Водны спорт.
• Вадзяная пара.
• Вадзяны павук.
• Вадзяны млын.

вадабо́язь, ✂, ж.

Тое, што і шаленства (у 1 знач.).

вадаво́з, ✂, м.

Той, хто возіць ваду.

вадаво́зны, ✂.

Які служыць для перавозкі вады.

• Вадавозная бочка.