Verbum

вада́, ✂, ж.

1. Празрыстая бясколерная вадкасць, якая ўяўляе сабой хімічнае злучэнне вадароду і кіслароду.

   • Шклянка вады.
   • Марская в.
   • Таўчы ваду ў ступе або насіць ваду ў рэшаце (займацца пустымі справамі, марнай працай; разм.).
   • Вадой не разліць (не разальеш) - каго (перан. пра неразлучных сяброў; разм.).
   • Як у ваду глядзеў (быццам загадзя ведаў).
   • Вады (нікому) не замуціць (перан. не зрабіць шкоды).
   • Выйсці сухім з вады (перан. застацца непакараным).
   • Віламі па вадзе пісана (перан. пра што-н. маламагчымае, няпэўнае).
   • Ліць ваду на млын - чый, каго (перан. прыводзіць доказ або дзейнічаць у чыю-н. карысць).

2. (звычайна з азначэннем). Напітак, тэхнічныя растворы.

   • Газіраваная в.
   • Мінеральная в.
   • Вапнавая в.

3. Водная паверхня ракі, возера, мора і пад., а таксама яе ўзровень.

   • Падарожнічаць па вадзе.
   • Высокая в.
   • Дастаўляць грузы вадой.
   • Вывесці не чыстую ваду каго-н. (перан. выкрыць чые-н нядобрыя ўчынкі).
   • Цішэй вады, ніжэй травы (пра сціплага, вельмі спакойнага, ціхага чалавека).

4. мн. Водная прастора якога-н. раёна.

   • Тэрытарыяльныя воды.
   • Унутраныя воды.

5. мн. Плынь, хвалі, водная маса.

   • Глыбокія воды.
   • Воды Нёмана.

6. мн. Мінеральныя крыніцы курорт з такімі крыніцамі.

   • Лячыцца на водах Мінеральныя воды.

7. перан., адз. Пра наяўнасць пустога, беззмястоўнага шматслоўя ў дакладзе, лекцыі і пад. (разм.).

   • Не даклад, а в.

○

• Верхавая вада — вада, якая сцякла ў рэчкі пасля дажджу ці ўтварылася з расталага снегу.

• Жоўтая вада — хвароба вачэй, пры якой зрэнка набывае жоўты колер.

• Цёмная вада — слепата, выкліканая атрафіяй зрокавага нерва.

|| памянш.-ласк. вадзіца, ✂ і вадзічка, ✂.

|| прым. водны, ✂ і вадзяны, ✂.

• Водны шлях.
• Водны раствор.
• Водны спорт.
• Вадзяная пара.
• Вадзяны павук.
• Вадзяны млын.