Verbum

рэгуляваць, ✂; незак.

1. Упарадкоўваць, наладжваць.

   • Р. узаемаадносіны.

2. Накіроўваць развіццё, рух чаго-н. з мэтай прывесці ў парадак, у сістэму.

   • Р. дарожны рух.
   • Р. цэны.

3. Прыводзіць (механізмы і іх часткі) у такі стан, які забяспечвае нармальную і правільную работу.

   • Р. ход машыны.
   • Р. матор.

|| зак. урэгуляваць, ✂ і адрэгуляваць, ✂.

|| наз. рэгуляванне, ✂, рэгуляцыя, ✂ і рэгуліроўка, ✂.

|| прым. рэгуляцыйны, ✂, рэгулятарны, ✂ і рэгуліровачны, ✂.

• Рэгуляцыйныя работы.
• Рэгулятарныя функцыі гармонаў.
• Рэгуліровачны пост.

рэгулярны, ✂.

1. Які раўнамерна і правільна адбываецца праз пэўныя прамежкі часу.

   • Р. агляд.
   • Рэгулярнае харчаванне.

2. Які мае правільную і пастаянную арганізацыю.

   • Рэгулярныя войскі.

|| наз. рэгулярнасць, ✂.

рэгулятар, ✂, м.

1. Прыбор для рэгулявання чаго-н. (спец.).

2. Тое, што рэгулюе, накіроўвае развіццё чаго-н.

   • Р. цэн.

рэд...

Першая частка складаных слоў са знач. рэдакцыйны, напр. рэдкалегія, рэдсавет, рэдпадрыхтоўка.

рэдагаваць, ✂; незак.

1. Правяраць і выпраўляць тэкст пры падрыхтоўцы да друку.

   • Р. артыкул.

2. Кіраваць выданнем чаго-н.

   • Р. штогоднік.

|| зак. адрэдагаваць, ✂.

|| наз. рэдагаванне, ✂ і рэдакцыя, ✂.

• Рэдагаванне тэксту.
• Манаграфія пад рэдакцыяй прафесара.

|| прым. рэдакцыйны, ✂.

• Рэдакцыйная калегія.

рэдактар, ✂, м.

Чалавек, які рэдагуе што-н.; спецыяліст па рэдагаванню.

• Р. газеты.
• Адказны р.
• Тэхнічны р.

|| ж. рэдактарка, ✂.

|| прым. рэдактарскі, ✂.

рэдакцыя, ✂, ж.

1. гл. рэдагаваць.

2. Разнавіднасць тэксту якога-н. твора.

   • Раман у дзвюх рэдакцыях.

3. Тая ці іншая фармулёўка, выказванне думкі.

   • Пункт пратакола ў новай рэдакцыі.

4. Група работнікаў, што рэдагуюць якое-н. выданне, а таксама аддзел выдавецтва, які рыхтуе рукапісы да друку.

   • Галоўная р.
   • Тэхнічная р.
   • Р. мастацтва.

|| прым. рэдакцыйны, ✂.

рэдзька, ✂, ж.

Караняплод з тоўстым і светлым (у цёмнай скурцы) коранем, з гаркаватым вострым смакам і пахам.

◊

• Як горкая рэдзька (разм.) — вельмі, надта (надакучыць, абрыднуць).

|| прым. рэдзечны, ✂ і рэдзькавы, ✂.

рэдкалессе, ✂, н., зб.

Рэдкі, не густы лес.

рэдкасць, ✂, ж.

1. гл. рэдкі.

2. Рэдкая з’ява.

   • Жывыя кветкі на поўначы — вялікая р.

3. Рэдкі прадмет, музейная, антыкварная рэч.

   • Бібліяграфічная р.
   • Калекцыя рэдкасцей.

◊

• На рэдкасць — аб кім-, чым-н. выключным, рэдкім.

• Дні стаялі на рэдкасць халодныя.

◊

• Не рэдкасць — звычайна, часта бывае.

• Такія выпадкі — не рэдкасць.