Verbum

рыжабароды, ✂.

З рыжай барадой.

рыжавалосы, ✂.

З рыжымі валасамі.

рыжы, ✂.

1. Чырвона-жоўтага колеру.

   • Рыжая ліса.
   • Рыжыя вусы.

2. З валасамі такога колеру, рыжавалосы.

|| наз. рыжасць, ✂.

рыжык, ✂, м.

Ядомы пласціністы грыб з рыжай шапачкай.

|| прым. рыжыкавы, ✂.

рыжэць, ✂; незак.

1. Станавіцца рыжым, рыжэйшым.

   • Валасы рыжэюць.

2. Віднецца (пра што-н. рыжае).

   • На палянах рыжэе леташні бур’ян.

|| зак. зрыжэць, ✂ і парыжэць, ✂.

рыза, ✂, ж.

1. Адзенне, якое надзявае святар пры набажэнстве.

   • Пазалочаная р.

2. Фігурная металічная накладка на абразах, якая пакідае адкрытымі толькі твар і рукі святога.

|| прым. рызны, ✂.

рыззё, ✂, н., зб. (разм.).

Старое, падранае адзенне; анучы, старызна.

• Затыкаць шчыліны рыззём.

|| прым. рыззёвы, ✂.

рызіна, ✂, ж.

Эластычны матэрыял, які атрымліваецца шляхам вулканізацыі каўчуку.

◊

• Цягнуць рызіну (разм. неадабр.) — зацягваць якую-н. справу, рашэнне чаго-н.

|| прым. рызінавы, ✂.

рызінка, ✂, ж. (разм.).

1. Невялікі кавалачак рызіны, якім сціраюць напісанае; сцірка.

2. Ніткі з рызіны, а таксама шнур, тасьма з рызінавых нітак.

3. Спецыяльны від вязання, які мае ўласцівасць расцягвацца.

   • Вязаць рызінкай.

|| прым. рызінкавы, ✂.

рызманы, ✂, м. (разм.).

Падранае, зношанае адзенне, лахманы.

• Укрыць бульбу рызманамі, каб не памерзла.