Verbum

адро́зніць, ✂; зак.

Устанавіць розніцу паміж кім-, чым-н.

• Часам цяжка адрозніць блізнят.

|| незак. адрозніваць, ✂.

адро́стак, ✂, м.

1. Малады парастак, пучок расліны, які расце ад сцябла або кораня.

   • Абрэзаць адросткі.
   • Пасадзіць а.

2. Адгалінаванне якога-н. органа.

   • А. сляпой кішкі.

адру́злы, ✂ (разм.).

Які страціў пругкасць; вялы, зморшчаны, друзлы.

• А. твар.

|| наз. адрузласць, ✂.

адрулі́ць, ✂; зак. (спец.).

1. Пра лётчыка: адвесці куды-н. самалёт па зямлі.

2. Пра самалёт: рухаючыся па зямлі, павярнуць.

• А. убок.

|| незак. адрульваць, ✂.

адры́вачны, ✂.

Які не з’яўляецца цэлым, нязвязны.

• Адрывачныя звесткі.

|| наз. адрывачнасць, ✂.

адры́вісты, ✂.

Які гучыць без плаўных пераходаў, рэзкі, з кароткімі паўзамі.

• Адрывістыя гукі.
• Гаварыць адрывіста (прысл.).

|| наз. адрывістасць, ✂.

адрыгну́цца, ✂; зак.

1. Выдаліцца са страўніка пры адрыжцы.

   • Адрыгнулася цыбуляй (безас.).

2. перан. Адбіцца пэўным чынам за якое-н. зло (разм.).

   • Прыйдзе час — адрыгнецца яму гэта.

|| незак. адрыгацца, ✂ і адрыгвацца, ✂.

адрыгну́ць, ✂; зак.

Вывергнуць, выдаліць часцінкі ежы пры адрыжцы.

|| незак. адрыгаць, ✂ і адрыгваць, ✂.

адры́жка, ✂, ж.

1. Выхад газаў са страўніка праз рот.

   • А. ад рэдзькі.

2. перан., чаго. Праяўленне чаго-н. аджылага.

   • А. старога свету.

адры́на, ✂, ж.

Халодная будыніна для захоўвання кармоў, інвентару і пад. і пуня.