Verbum

адраса́нт, ✂, м.

Той, хто пасылае паштовае адпраўленне; адпраўнік.

|| ж. адрасантка, ✂.

адраса́т, ✂, м.

Той, каму адрасавана паштовае адпраўленне.

|| ж. адрасатка, ✂.

адрасці́, ✂; зак.

Дасягнуць ў росце якіх-н. памераў (пра валасы, пазногці, расліны і пад.).

• Валасы адраслі.

|| незак. адрастаць, ✂.

адрасці́ць, ✂; зак.

Даць адрасці чаму-н., адгадаваць, адпусціць (пра валасы, пазногці, і пад.).

• А. бараду.

|| незак. адрошчваць, ✂.

адратава́цца, ✂; зак.

Выратавацца ад гібелі, знішчэння і пад.

• А. ад смерці.

|| незак. адратоўвацца, ✂.

адратава́ць, ✂; зак.

Выратаваць ад гібелі, знішчэння і пад.

• А. чалавека ад смерці.

|| незак. адратоўваць, ✂.

адрачы́ся, ✂; зак.

1. Адмовіцца ад каго-, чаго-н., здрадзіць каму-, чаму-н.

   • А. ад сваіх дзяцей.
   • А. ад сваіх слоў.

2. Адмовіцца ад сваіх правоў на што-н. (уст.).

   • А. ад спадчыны.

|| незак. адракацца, ✂.

|| наз. адрачэнне, ✂.

адрачэ́нец, ✂, м.

Той, хто адрокся ад ранейшых сваіх поглядаў, перакананняў.

адро́зненне, ✂, н.

1. Непадобнасць, розніца паміж кім-, чым-н.

   • Істотнае а.
   • Дыялектныя адрозненні.

2. Ужыв. ў некаторых выразах для абазначэння ўзнагароды, заахвочвання якой-н. дзейнасці.

   • Знакі адрознення (пра ордэны, медалі).

адро́знівацца, ✂; незак.

Мець асаблівасці, прыкметы, якія адрозніваюць ад іншых асоб, прадметаў і з’яў.

• Ён адрозніваецца кемлівасцю.