Verbum

валачы́ся, ✂; незак.

1. Тое, што і валачыцца (у 1 знач.).

2. Ісці з цяжкасцю, плесціся (разм.).

   • Ледзь валокся з поля.

валачы́цца, ✂; незак.

1. Цягнуцца па зямлі.

2. Блукаць, бадзяцца (разм.).

3. Заляцацца (разм. пагард.).

   • За ёй валочыцца кінамеханік.

валачы́ць, ✂; незак.

1. Тое, што і валачы (але абазначае дзеянне, якое адбываецца шматразова і ў розны час).

   • Валачыў воўк, павалаклі і ваўка.

2. Выцягваць з металу (спец.).

   • В. дрот.

|| наз. валачэнне, ✂.

|| прым. валачыльны, ✂.

• В. стан.

валейбалі́ст, ✂, м.

Ігрок у валейбол.

|| ж. валейбалістка, ✂.

валейбо́л, ✂, м.

Спартыўная гульня ў мяч, які перакідваецца цераз сетку ад адной каманды да другой.

|| прым. валейбольны, ✂.

• Валейбольная пляцоўка.

ва́лены, ✂.

Зроблены шляхам валення (гл. валіш у 3 знач.).

• В. абутак.

вале́т, ✂, м.

Малодшая фігура ў ігральных картах.

• Званковы в.

валёнкі, ✂, м.

Зімовы абутак з воўны, звалены ў выглядзе ботаў.

валідо́л, ✂, м.

Сасударасшыральны сродак (вадкі або ў таблетках).

ва́лік, ✂, м.

1. гл. вал (2 знач.).

2. Прадаўгаватая цыліндрычнай формы падушка для канапы, тахты і пад.