валачы́ць, ​✂; незак.

  1. Тое, што і валачы (але абазначае дзеянне, якое адбываецца шматразова і ў розны час).

    • Валачыў воўк, павалаклі і ваўка.

  2. Выцягваць з металу (спец.).

    • В. дрот.

|| наз. валачэнне, ✂.

|| прым. валачыльны, ✂.

  • В. стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)