Verbum

зварны, ✂.

Які атрымліваецца шляхам зваркі.

• Зварныя трубы.

зварот, ✂, м.

1. Вяртанне адкуль-н. назад, на ранейшае месца.

   • З. на радзіму.
   • Па звароце ў Мінск.

2. Заклік, выступленне, звернутае да каго-н.

   • З. дэпутатаў да народа.

3. У граматыцы: група слоў, якія ўтвараюць пэўнае адзінства, слоўны выраз.

   • Дзеепрыслоўны з.

зваротак, ✂, м.

У граматыцы: слова ці група слоў, якімі называюць таго, да каго звяртаюцца.

• Выдзеліць коскамі з.

зваротны, ✂.

1. Які вядзе назад (пра шлях, дарогу).

   • З. шлях.

2. Які аднаўляецца, падчас узнікае зноў.

   • З. тыф.

3. У граматыцы: які абазначае адносіны да суб’екта маўлення.

   • З. дзеяслоў.

◊

• Зваротны адрас — адрас адпраўшчыка пісьма, пасылкі і пад.

зваршчык, ✂, м.

Рабочы па зварцы металаў.

|| ж. зваршчыца, ✂.

зварыцца, ✂; зак.

1. гл. варыцца.

2. Злучыцца шляхам зваркі.

|| незак. зварвацца, ✂.

зварыць, ✂; зак.

1. гл. варыць.

2. Злучыць, запаўняючы прамежкі расплаўленым металам ці сціскаючы, скоўваючы ў распаленым выглядзе.

   • З. секцыі трубаправода.

|| незак. зварваць, ✂.

|| наз. зварка, ✂.

• Газавая з.
• Аўтагенная з.

звар’яцелы, ✂.

1. Які страціў розум, псіхічна хворы.

   • З. чалавек.
   • Крычыць нібы з.

2. Безразважны, раз’юшаны (разм.).

   • З. ад злосці, ён біў посуд.

|| наз. звар’яцеласць, ✂.

звар’яцець, ✂; зак.

1. Захварэць на псіхічнае расстройства.

2. Страціць развагу, раз’юшыцца (разм.).

звастрыцца, ✂; зак.

Стаць вельмі тонкім, вузкім ад вастрэння або доўгага ўжывання.

• Нож звастрыўся.

|| незак. звострывацца, ✂.