Verbum

затор, ✂, м.

Затрымка ў руху ад скучанасці людзей, транспарту або іншых прадметаў, што перамяшчаюцца ў адным напрамку.

• На скрыжаванні дарог утварыўся з.
• З. лёду на рацэ.

|| прым. заторны, ✂.

затравелы, ✂.

Зарослы травой.

• З. грунт.

|| наз. затравеласць, ✂.

затравець, ✂; зак.

Зарасці травой.

• Двор затравеў.

затравянець, ✂; зак.

Тое, што і затравець.

затрапятацца, ✂; зак.

Пачаць трапятацца.

• Акуні затрапяталіся ў сетцы.

затрапятаць, ✂; зак.

Пачаць трапятаць.

• Затрапяталі лісты асіны.

затрата, ✂, ж.

1. гл. затраціць.

2. звычайна мн. Тое, што затрачана, выдаткавана.

   • Непрадукцыйныя затраты.

затраціць, ✂; зак.

Зрасходаваць, патраціць.

• З. сродкі на будаўніцтва.
• З. многа намаганняў на што-н.

|| незак. затрачваць, ✂.

|| наз. затрачванне, ✂ і затрата, ✂.

|| прым. затратны, ✂.

затрашчаць, ✂; зак.

Пачаць трашчаць.

• Затрашчалі дошкі памоста.
• Пінжак затрашчаў па швах.
• Затрашчалі на агні яловыя лапкі.
• Затрашчалі конікі ў траве.
• Затрашчалі аўтаматы.

затрымацца, ✂; зак.

1. Спыніцца, запаволіць ці спыніць свой рух.

   • З. ля ўвахода.

2. Застацца дзе-н. на які-н. час, пабыць дзе-н. даўжэй, чым трэба або можна.

   • Там ён затрымаўся з-за хваробы.
   • З. ў дарозе.

3. Запазніцца, не зрабіць чаго-н. у тэрмін.

   • З. з адказам.

|| незак. затрымлівацца, ✂.

|| наз. затрымка, ✂.