Verbum

застукаць​¹, ✂; зак.

Пачаць стукаць.

• Нехта застукаў у дзверы.
• Кроў застукала ў скронях.

застукаць​², ✂; зак. (разм.).

Захапіць, застаць на месцы злачынства.

заступіцца, ✂; зак.

Абараніць каго-н.

• З. за пакрыўджанага.

|| незак. заступацца, ✂.

заступіць, ✂; зак.

1. Замяніць, замясціць.

   • З. старога майстра ля станка.

2. на што і без дапаўнення. Замяніўшы каго-н., прыступіць да работы.

   • З. на дзяжурства.
   • З. на пост.

3. Загарадзіць, засланіць сабой.

   • З. каго-н. сабой.

4. Загарадзіць, зрабіць перашкоду.

   • З. дарогу каму-н. (таксама перан. перашкодзіць дзейнасці каго-н.).

5. Пераступіць.

   • Конь заступіў ляйчыну.

|| незак. заступаць, ✂.

заступнік, ✂, м.

Той, хто заступаецца за каго-н., абаронца.

|| ж. заступніца, ✂.

|| прым. заступніцкі, ✂.

заступніцтва, ✂, н.

Дзеянні заступніка, абарона.

|| прым. заступніцкі, ✂.

застылы, ✂.

1. Які стаў густым, цвёрдым пры ахалоджванні.

   • З. тлушч.

2. Пакрыты лёдам, прымерзлы або закарчанелы ад холаду (разм.).

   • Застылая лужына.
   • Застылыя ногі.
   • Застылая ўсмешка (перан. нерухомая).

|| наз. застыласць, ✂.

застыць, ✂; зак.

1. Загусцець, стаць цвёрдым ад холаду, ахалоджвання.

   • Лой застыў.
   • Смала застыла.

2. Пра ваду: ператварыцца ў лёд (разм.).

   • Рачулка застыла.

3. Моцна змерзнуць (разм.).

   • З. на марозе.
   • Рукі застылі.

4. Пра труп: стаць халодным, скарчанець.

5. перан. Замерці (у 1 знач.), стаць нерухомым.

   • З. на месцы ад здзіўлення.

|| незак. застываць, ✂.

|| наз. застыванне, ✂.

засудзіць, ✂; зак.

Абвінаваціць па суду.

• З. злачынца.

|| незак. засуджваць, ✂.

засумаваць, ✂; зак.

Пачаць сумаваць.

• Хлопчык засумаваў па бабулі.