Verbum

заспакоенасць, ✂, ж.

1. Стан спакою, заспакаення, ураўнаважанасці.

2. Задаволенасць дасягнутым, бестурботнасць.

заспакоіцца, ✂; зак.

Суняць свой непакой, узбуджанасць, супакоіцца.

• Даведаўшыся пра гэта здарэнне, я доўга не магла з.

◊

• Заспакоіцца на дасягнутым — дамогшыся пэўных поспехаў, страціць актыўнасць, энергію.

|| незак. заспакойвацца, ✂.

заспакоіць, ✂; зак.

1. Зрабіць спакойным, супакоіць.

   • З. расхваляванага чалавека.

2. Суняць, зменшыць.

   • З. боль.

|| незак. заспакойваць, ✂.

|| наз. заспакаенне, ✂.

заспакойлівы, ✂.

Які заспакойвае, прыносіць заспакаенне.

• Заспакойлівае слова.
• Заспакойлівая вестка.

|| наз. заспакойлівасць, ✂.

заспаны, ✂.

Са слядамі сну, сонны.

• Заспаныя вочы.
• З. твар.

заспацца, ✂; зак. (разм.).

Пасля лазні заспаўся.

заспаць, ✂; зак.

1. Прачнуцца пазней, чым трэба, праспаць.

   • Сёння трохі заспаў.

2. Доўга сплючы, пазбавіць свежасці (разм.).

   • З. твар.

|| незак. засыпаць, ✂.

заспець, ✂; зак.

1. Прыбыўшы, паспець убачыць, знайсці на месцы.

   • З. поезд на станцыі.
   • Я заспеў сябра яшчэ дома.

2. Раптоўна застаць дзе-н., у якім-н. стане, за якім-н. заняткам.

   • З. злодзея.
   • Ноч заспела падарожнікаў у лесе.

заспіртаваць, ✂; зак.

Палажыць у спірт для засцярогі ад гніення.

|| незак. заспіртоўваць, ✂.

заспрачацца, ✂; зак.

Пачаць спрачацца.

• Гутарылі спакойна, а потым заспрачаліся.