Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

запляскаць2, ; зак.

  1. Зрабіць пляскатым.

    • З. цвік.
  2. Выраўнаваць, удараючы, прыпляскаць.

    • З. лапатай зямлю.

заплятацца, ; незак.

  1. гл. заплесціся.

  2. Пра ногі: з цяжкасцю рухацца, з цяжкасцю перамяшчацца.

    • Ногі заплятаюцца ад стомленасці.
  3. Пра язык: ледзь варушыцца (ужыв. як абазначэнне невыразнай, блытанай гаворкі).

    • Ад хвалявання ў яе пачаў з. язык.

запнуцца, ; зак.

Раптоўна перарваць гаворку, зрабіць запінку.

  • Два словы сказаў і запнуўся.

|| незак. запінацца, .

запоем, прысл.

  1. Пра п’янства: працяглы час і бесперапынна.

    • Піць з.
  2. перан. Адразу ў вялікай колькасці (разм.).

    • Чытаць з.

запозна, прысл. (разм.).

Занадта позна.

  • Вярнуцца дамоў з.

запознены, .

Які з’явіўся, здарыўся са спазненнем, занадта позні.

  • Запозненая вясна.

|| наз. запозненасць, .

запой, , м.

Перыяд бесперапыннага п’янства з прычыны хваравітай цягі да алкаголю.

  • Піць запоямі.

|| прым. запойны, .

запомніцца, ; зак.

Захавацца ў памяці.

  • Добра запомнілася.

|| незак. запамінацца, .

запомніць, ; зак.

Захаваць у памяці.

  • З. верш.
  • З. сваю спадарожніцу.

|| незак. запамінаць, .

|| наз. запамінанне, .

запор1, , м.

Прыстасаванне, якім запіраюць, замыкаюць.

  • Дзверы без запора.
  • Вароты на запоры.