Verbum

замок, ✂, м.

1. Прыстасаванне для запірання чаго-н. на ключ.

   • Дзвярны з.
   • Заперці дзверы на з.
   • За сямю (дзесяццю) замкамі (перан. старанна схаваны).
   • На замку (запёрта).
   • Граніца на замку (перан. надзейна абаронена).

2. Затвор агнястрэльнай зброі.

   • З. гарматы.

3. Спосаб змацавання частак драўляных канструкцый (спец.).

4. Верхняя злучальная частка аркі, скляпення (спец.).

|| прым. замковы, ✂ і замочны, ✂.

замокнуць, ✂; зак.

1. Стаць мокрым, намокнуць.

   • Сена замокла.
   • Запалкі замоклі.

2. Набрыняўшы ад вільгаці, перастаць цячы.

   • Бочка замокла.

|| незак. замакаць, ✂.

заморак, ✂, м. (разм.).

Кволая, фізічна недаразвітая істота.

заморскі, ✂ (уст.).

1. Які знаходзіцца за морам, за граніцай або прывезены адтуль.

   • Заморскія краіны.

2. Пра гандаль: які вядзецца з заграніцай.

   • З. гандаль.

замотваць, ✂; незак.

Тое, што і матаць (у 1 знач.).

замоўкнуць, ✂; зак.

Перастаць гаварыць (або перапісвацца) з кім-н. і заціхнуць.

• Гаварыў-гаварыў і раптам замоўк.
• Кулямёт замоўк.

|| незак. замаўкаць, ✂.

замуж

1. прысл. У выразах:

   • пайсці (выйсці, зайсці) замуж за каго — стаць чыёй-н. жонкай;

   • выдаць (аддаць) замуж за каго — садзейнічаць уступленню ў шлюб жанчыны;

   • браць (узяць) замуж — жаніцца (ажаніцца) з кім-н.

2. замуж, -у, м. Замужжа, шлюб.

   • Няўдалы з. быў у яе.

замужам, прысл.

У шлюбе, у стане замужняй (пра жанчыну).

• З. ёй жывецца добра.

замужжа, ✂, н.

Уступленне жанчыны ў шлюб, знаходжанне ў шлюбе.

• Шчаслівае з.

замужняя, ✂, ж.

Якая знаходзіцца ў шлюбе, замужам.

• З. жанчына.