Verbum

заметны, ✂ (разм.).

Такі, якога можна заўважыць, убачыць.

• З. след удару.

|| наз. заметнасць, ✂.

замеціць, ✂; зак. (разм.).

1. каго-што і са злуч. уступальны. «што», «як». Убачыць, угледзець.

   • З. удалечыні агеньчык.
   • З., што слухачы стаміліся.

2. Адзначыць у памяці, запомніць, памеціць, прымеціць.

   • З. падазронага чалавека.
   • З. дарогу ў лесе.

замець, ✂, ж.

Завіруха, мяцеліца або снег, які вецер пераганяе па зямлі.

• На дварэ круціла з.
• Па дарозе слалася з.

замёрзлы, ✂ і замерзлы, ✂.

1. Зацвярдзелы ад холаду; пакрыты ледзяной коркай.

   • Замёрзлая гразь.
   • Замёрзлыя вокны.
   • Замёрзлыя пальцы (моцна азяблыя).

2. Які загінуў, памёр ад холаду.

   • З. чалавек.

замілавальны, ✂.

Які выклікае або выражае замілаванне.

• Замілавальнае дзіця.
• Замілавальная ўхмылка.

|| наз. замілавальнасць, ✂.

замілаванне, ✂, н.

Пачуццё пяшчоты да каго-, чаго-н., любаванне кім-, чым-н.

• Слёзы замілавання.
• Прыйсці ў з.

замілавацца, ✂; зак.

Прыйсці ў замілаванне.

|| незак. замілоўвацца, ✂.

замілаваць, ✂; зак.

Прывесці ў замілаванне.

• Дзяўчынка замілавала нас сваёй ласкавасцю.

|| незак. замілоўваць, ✂.

замінка, ✂, ж. (разм.).

1. Затрымка, перашкода.

   • З. ў руху паяздоў.

2. Перапынак пры маўленні.

   • Гаварыць з замінкамі.

замінулы, ✂ (разм.).

Які папярэднічае мінуламу.

• З. год.