Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

распаяцца, ; зак.

Расплавіцца на тым месцы, дзе спаяны.

|| незак. распайвацца, .

распаяць, ; зак.

Расплавіць на месцы, дзе спаяна.

  • Р. чайнік.

расперазацца, ; зак.

  1. Зняць з сябе пояс, дзягу.

  2. Расшпіліцца (пра пояс) (разм.).

  3. перан. Перастаць стрымліваць сябе; стаць недысцыплінаваным, нахабным.

|| незак. распяразвацца, .

расперазаць, ; зак.

Зняць, развязаць пояс.

  • Дзед расперазаў кажух.

распесціцца, ; зак. (разм.).

Стаць занадта спешчаным, капрызным, распусным.

|| незак. распешчвацца, .

распесціць, ; зак.

Сапсаваць празмернымі пяшчотамі; зрабіць пешчаным, капрызным, распусным.

  • Р. дзяцей.

|| незак. распешчваць, .

|| наз. распешчванне, .

распеў, , м.

  1. Своеасаблівы прынцып будовы мелодыі, характэрны для старадаўняга царкоўнага спявання.

    • Р. малітвы.
  2. Працяжнае вымаўленне слоў пры чытанні, размове, якое нагадвае спевы.

    • Словы ён вымаўляе крыху з распевам.

|| прым. распеўны, .

распець, ; зак.

  1. Развучыць, рэпеціруючы (музычны твор для голасу).

    • Р. дуэт.
  2. Прымусіць добра гучаць (пра голас, галасы).

    • Р. хор перад выступленнем.

|| незак. распяваць, .

|| наз. распяванне, .

распівачны, .

Звязаны з продажам напіткаў, якія выпіваюцца на месцы іх пакупкі.

распілаваць, ; зак.

Разрэзаць пілой на часткі.

  • Р. дошку.

|| незак. распілоўваць, .

|| наз. распілоўванне, і распілоўка, .

|| прым. распіловачны, .