распеў, ✂, м.

  1. Своеасаблівы прынцып будовы мелодыі, характэрны для старадаўняга царкоўнага спявання.

    • Р. малітвы.

  2. Працяжнае вымаўленне слоў пры чытанні, размове, якое нагадвае спевы.

    • Словы ён вымаўляе крыху з распевам.

|| прым. распеўны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)