Verbum

ruin​¹ [ˈru:ɪn] n.

1. pl. ruins руі́ны, разва́ліны;

the ruins of Rome ры́мскія руі́ны

2. гі́бель, крушэ́нне; разарэ́нне;

the ruins of one’s hopes крушэ́нне ўсіх надзе́й;

Gambling was his ruin. Азартная гульня загубіла яго.

♦

in ruins у руі́нах;

The town lay in ruins. Горад ляжаў у руінах;

His life lay in ruins. Яго жыццё было загублена.

ruin​² [ˈru:ɪn] v.

1. разбура́ць, знішча́ць, ні́шчыць; псава́ць;

The storm ruined the crops. Бура знішчыла ўраджай.

2. разара́ць;

He was ruined. Ён разарыўся.

ruination [ˌru:ɪˈneɪʃn] n. fml знішчэ́нне, (па)гі́бель; по́ўнае разарэ́нне

ruined [ˈru:ɪnd] adj.

1. разбу́раны, разва́лены

2. зні́шчаны, загу́блены;

ruined health падарва́нае здаро́ўе

ruinous [ˈru:ɪnəs] adj. fml згу́бны, разбура́льны