Verbum

inhabit [ɪnˈhæbɪt] v. насяля́ць, жыць

inhabitant [ɪnˈhæbɪtənt] n. жыха́р, насе́льнік

inhale [ɪnˈheɪl] v. удыха́ць

inherent [ɪnˈhɪərənt] adj. уласці́вы; прыро́джаны; неад’е́мны;

inherent rights неад’е́мныя правы́;

inherent contradictions уну́траныя супярэ́чнасці

inherit [ɪnˈherɪt] v. атры́мліваць у спа́дчыну, насле́даваць

inheritable [ɪnˈherɪtəbl] adj. biol. спа́дчынны

inheritance [ɪnˈherɪtəns] n.

1. спа́дчына;

2. biol. насле́даванне

inheritor [ɪnˈherɪtə] n. (of) насле́днік, спадкае́мца

inhibit [ɪnˈhɪbɪt] v.

1. перашкаджа́ць; заміна́ць; стры́мліваць;

Tight clothing may inhibit breathing. Цеснае адзенне можа перашкаджаць дыханню.

2. ско́ўваць;

His presence inhibits me. Яго прысутнасць скоўвае мяне.

inhibited [ɪnˈhɪbɪtɪd] adj. скава́ны, ско́ваны (пра чалавека)