Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
aàbcdefghijklmnopqrstuvwxyz’
acdehiklmnopqstuvwy.
aehiloruy

sporadic [spəˈrædɪk] adj. fml спарады́чны;

sporadic showers часо́выя навальні́цы;

a sporadic disease адзі́нкавы вы́падак захво́рвання

spore [spɔ:] n. biol. спо́ра

sport​1 [spɔ:t] n.

1. спорт;

She plays a lot of sport. Яна шмат займаецца спортам;

He’s good at sport. Ён добры спартсмен.

2. pl. sports спарты́ўныя гу́льні;

outdoor/indoor sports гу́льні на адкры́тым паве́тры/у закры́тым памяшка́нні;

inter-university sports спабо́рніцтвы памі́ж універсітэ́тамі;

do sports займа́цца спо́ртам;

go in for sports займа́цца спо́ртам (звыч. прафесійна)

3. заба́ва, жарт;

do smth. for sport зрабі́ць што-н. для жа́рту;

for sport’s sake для жа́рту;

what sport! вось паце́ха!

make sport of smb. жартава́ць з каго́-н.;

say smth. in sport сказа́ць што-н. дзе́ля жа́рту

♦

good sport! малайчы́на!

He’s a good sport! Ён хлопец хоць куды!;

Come on, sport! Ну давай, дружа!

sport​2 [spɔ:t] v.

1. выстаўля́ць напака́з, франці́ць, фарсі́ць (чым-н.);

sport one’s learning казыра́ць сваёй эруды́цыяй

2. lit. весялі́цца, гуля́ць;

The children were sporting upon the shore. Дзеці гулялі на беразе.

sporting [ˈspɔ:tɪŋ] adj.

1. спарты́ўны;

a sporting occasion спарты́ўная падзе́я;

sporting equipment спарты́ўныя прыла́ды

2. справядлі́вы;

He made me a sporting offer. Ён даў мне роўны шанц;

It’s very sporting of you to give me an advantage. Як велікадушна з вашага боку, што вы даяце мне шанц.

3. звя́заны з аза́ртнымі гу́льнямі, рызыко́ўны

♦

a sporting chance (of success) шанц або́ надзе́я на по́спех

sportive [ˈspɔ:tɪv] adj. гуллі́вы, гарэ́злівы;

a sportive show of affection жартаўлі́вае прызна́нне ў каха́нні

sportmanlike [ˈspɔ:tsmənlaɪk] adj. справядлі́вы, сумле́нны; высакаро́дны; му́жны

sportscast [ˈspɔ:tskɑ:st] n. AmE спарты́ўная перада́ча, рэпарта́ж пра спарты́ўныя спабо́рніцтвы

sportsman [ˈspɔ:tsmən] n. (pl. -men) спартсме́н; спарто́вец;

a first-grade sportsman спартсме́н-першаразра́днік

sportsmanship [ˈspɔ:tsmənʃɪp] n.

1. спарты́ўнае майстэ́рства, спра́ўнасць да спо́рту

2. прысто́йнасць, му́жнасць, сто́йкасць (у спорце)