Verbum

spirited [ˈspɪrɪtɪd] adj. жывы́, ціка́вы;

a spirited argument гара́чая спрэ́чка

spiritless [ˈspɪrɪtləs] adj. fml вя́лы, мля́вы;

a spiritless face невыра́зны твар;

a spiritless life ну́днае жыццё;

a spiritless man неціка́вы чалаве́к

spiritual​¹ [ˈspɪrɪtʃuəl] n. рэлігі́йная пе́сня не́граў, духо́ўны гімн; негрыця́нскі спіры́чуал

spiritual​² [ˈspɪrɪtʃuəl] adj.

1. духо́ўны, інтэлектуа́льны;

our spiritual home на́ша духо́ўная радзі́ма

2. то́нкі, адухо́ўлены, узвы́шаны;

a spiritual face адухо́ўлены твар

3. рэлігі́йны, царко́ўны, набо́жны;

a spiritual court царко́ўны суд

spiritualism [ˈspɪrɪtʃuəlɪzəm] n.

1. philos. спірытуалі́зм

2. спірыты́зм

spiritualist [ˈspɪrɪtʃuəlɪst] n.

1. philos. спірытуалі́ст

2. спіры́т

spirituality [ˌspɪrɪtʃuˈæləti] n. духо́ўнасць, духо́ўны пача́так

spirituous [ˈspɪrɪtʃuəs] adj. спіртны́, алкаго́льны, спіртавы́; дыстылява́ны

spit​¹ [spɪt] n.

1. слі́на

2. пляво́к

3. дро́бны дождж або́ снег; імжа́

♦

be the dead spit of smb. быць ве́льмі падо́бным да каго́-н., быць ко́піяй каго́-н.;

He’s the very spit (and image) of his father. Ён выліты бацька.

spit​² [spɪt] v. (spat)

1. плява́ць; плява́цца; пы́рскаць слі́наю, рабі́ць пы́рскі;

spit blood ха́ркаць крывёю;

spit in smb.’s face плю́нуць каму́-н. у твар

2. ста́віцца абыя́кава (да чаго-н./каго-н.);

spit at/on smth. плява́ць на што-н.;

I spit at his order. Мне напляваць на яго загад.

3. фы́ркаць, шыпе́ць (пра жывёл)

4. infml ка́паць, пы́рскаць, се́яць (пра дождж), імжэ́ць;

It was spitting a bit, it was not raining heavily. Трохі імжэла, дажджу вялікага не было.

5. трашча́ць, шыпе́ць, сы́паць і́скрамі (пра дровы);

The grease was spitting on the fire. Тлушч шкварчэў на агні.

♦

within spitting distance infml як плю́нуць

spit out [ˌspɪtˈaʊt] phr. v. infml выка́зваць, выпа́льваць (словы);

spit out a reproach кі́нуць папро́к;

spit out an oath чартыхну́цца, вы́лаяцца;

Come on! Spit out! Давай, гавары!