Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

ва, прыназ.

Ужыв. замест прыназ. «у» перад словамі, што пачынаюцца з «у» і ў спалучэнні «ва мне», напр. ва універсітэце, ва ўзросце, ва ўсіх.

ва́ба, ​, ж.

Прывабліванне (птушак, звяроў) падробленым голасам (гукам).

ва́бік, ​, м.

Дудачка, свісток і інш. прылады паляўнічых, пры дапамозе якіх у час палявання падзываюць птушак або звяроў, падрабляючы іх голас.

ва́біць, ​; незак.

  1. Захапляючы, зачароўваючы сваім выглядам, прыцягваць да сябе.

    • Поўдзень вабіць сваёй прыродай.
  2. Падзываць птушак, звяроў, падрабляючы іх голас.

    • В. свістам птушак.

|| зак. павабіць, ✂.

ва́бны, ​.

Які вабіць, зачароўвае сваім выглядам, прывабны.

|| наз. вабнасць, ✂.

вавёрка, ​, ж.

Звярок роду млекакормячых атрада грызуноў з пушыстым хвастом, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. вавёркавы, ✂. Вавёркавае футра.

вавіло́нскі, ​.

Гл. стоўпатварэнне.

ва́га1, ​, ж.

Тоўстая жэрдка або бервяно для падважвання цяжкіх прадметаў.

вага́2, ​, ж.

  1. толькі адз. Цяжар каго-, чаго-н., які вызначаецца ўзважваннем.

    • Вызначыць вагу тавару.
    • Вагой у дваццаць кілаграмаў.
    • Меры вагі.
    • Барэц цяжкай вагі.
    • На вагу золата (вельмі дорага).
  2. толькі адз., перан. Уплыў, аўтарытэт, значэнне.

    • Мець вагу ў калектыве.
  3. Прылада для ўзважвання чаго-н.

    • Аўтаматычныя вагі.

|| прым. вагавы, ✂.

  • Вагавыя катэгорыі барцоў.
  • В. збор.

вагане́тка, ​, ж.

Невялікі адкрыты вагон для перавозкі грузаў па вузкакалейных або падвесных дарогах.