Verbum

устаивать

несовер. в разн. знач. устойваць

устаиваться

в разн. знач. устойвацца

(отстаиваться) адстойвацца

устало

нареч. стомлена, зморана

усталость

1) стомленасць, -ці жен., стома, -мы жен., зморанасць, -ці жен., змора, -ры жен.

2) (о металле) стомленасць, -ці жен.

усталость металла — стомленасць металу

усталый

прям., перен. стомлены, змораны

усталь

уст., прост. стома, -мы жен.

без устали — без стомы

устанавливать

несовер.

1) (помещать) устанаўліваць

(ставить) ставіць

2) (узаконивать) устанаўліваць

(определять) вызначаць

(налаживать) наладжваць

3) (доказывать) устанаўліваць

(обнаруживать) выяўляць

4) (организовывать, устраивать) устанаўліваць

см. установить

устанавливаться

1) (определяться, наступать) устанаўлівацца

(становиться устойчивым) усталёўвацца

(налаживаться) наладжвацца

2) (складываться) складацца, складвацца

(формироваться) фарміравацца

(вырабатываться) выпрацоўвацца

см. установиться

3) страд. устанаўлівацца

ставіцца

вызначацца

наладжвацца

выяўляцца

см. устанавливать

установившийся

1) прич. які (што) устанавіўся

які (што) усталяваўся

які (што) наладзіўся

які (што) склаўся

які (што) сфарміраваўся

які (што) выпрацаваўся

см. установиться

2) прил. сталы

(получивший устойчивость) усталяваны, устойлівы

установившиеся цены — сталыя (усталяваныя) цэны

установившийся характер — сталы характар

установитель

уст. устаноўшчык, -ка муж.