Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

указ

1) (закон, постановление) указ, -за муж.

Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь — Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь

2) (распоряжение, приказ) загад, -да муж.

3) в знач. сказ. разг. указ

(указчик) указчык

это мне не указ — гэта мне не указ

вы мне не указ — вы мне не указчык

указание

1) (действие) паказванне, -ння ср.

зазначанне, -ння ср.

называнне, -ння ср.

см. указать 1

2) (инструкция, наставление) указанне, -ння ср.

по указанию из центра — па ўказанню з цэнтра

дать соответствующие указания — даць адпаведныя ўказанні

указанный

1) прич. (показанный) паказаны

(отмеченный) зазначаны

(названный) названы

2) прич. (разъяснённый) расказаны, растлумачаны

указаны

3) прил. (намеченный) вызначаны, прызначаны

названы

указатель

в разн. знач. паказальнік, -ка муж.

указатель дорог — паказальнік дарог

указатель имён — паказальнік імён

указательный

паказальны

указальны

указательная стрелка — паказальная стрэлка

указательный палец — указальны палец

указательное местоимение грам. — указальны займеннік

указать

совер.

1) (показать) паказаць

(обратить внимание, отметить — ещё) зазначыць

(назвать) назваць

указать пальцем на кого-либо — паказаць пальцам на каго-небудзь

у дорогу — паказаць дарогу

указать на недостатки в работе — зазначыць, што ў рабоце ёсць недахопы, паказаць на недахопы ў рабоце

указать книгу — назваць кнігу

2) (разъяснить) расказаць, растлумачыць

(дать наставление, научить — ещё) указаць, навучыць

указать, как вести работу — расказаць (растлумачыць, указаць, навучыць), як весці работу

3) (установить, определить, назвать, наметить) вызначыць, прызначыць, назваць

указать место встречи — вызначыць (прызначыць, назваць) месца сустрэчы

указать время приезда — вызначыць (прызначыць, назваць) час прыезду

указать (на) дверь — паказаць на дзверы

указка

в разн. знач. указка, -кі жен.

водить указкой по географической карте — вадзіць указкай па геаграфічнай карце

действовать по указке разг. — дзейнічаць па ўказцы

указчик

разг. указчык, -ка муж.

указывать

несовер.

1) (показывать) паказваць

(обращать внимание, отмечать — ещё) зазначаць

(называть) называць

2) (разъяснять) расказваць, растлумачваць

(давать наставления, учить — ещё) указваць, навучаць

3) (устанавливать, определять, называть, намечать) вызначаць, прызначаць, называць

см. указать

указываться

страд. безл. паказвацца, зазначацца

расказвацца, растлумачвацца, указвацца

см. указывать