Verbum

уследить

совер.

1) (устеречь) упільнаваць (каго-што), дапільнаваць (каго-што)

2) перен. (не упустить из внимания) усачыць, дасачыць

услеживать

несовер.

1) (устерегать) упільноўваць (каго-што), дапільноўваць (каго-што)

2) перен. (не упускать из внимания) усочваць, дасочваць

условие

ср. в разн. знач. умова, -вы жен.

условиться

совер. умовіцца

(уговориться) дамовіцца, дагаварыцца

условленный

прич., прил. умоўлены

дамоўлены, дагавораны

условливаться

несовер. умаўляцца

(уговариваться) дамаўляцца, дагаварвацца

условно

нареч. умоўна

условнорефлекторный

физиол. умоўнарэфлекторны

условность

умоўнасць, -ці жен.

условный

в разн. знач. умоўны

условный знак — умоўны знак

условное согласие — умоўная згода

условная правда — умоўная праўда

условная линия перен. — умоўная лінія

условный жест — умоўны жэст

условный союз грам. — умоўны злучнік

условное наклонение грам. — умоўны лад

условная пахота с.-х. — умоўнае ворыва