Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

слыть несов., разг. лічы́цца, сла́віцца (як);

он слывёт добряко́м ён лі́чыцца дабрадзе́ем;

он слывёт у нас музыка́нтом (за музыка́нта) ён лі́чыцца ў нас музыка́нтам (за музыка́нта).

слы́ханный / слы́хано ли де́ло разг. дзе гэ́та чу́тна, каб…

слыха́ть несов.

1. (слышать) прост. чуць;

я слыха́л его́ го́лос я чуў яго́ го́лас;

2. безл., в знач. сказ. (слышно) чува́ць, чу́тна, чутно́;

о нём ничего́ не слыха́ть аб ім нічо́га не чува́ць (не чу́тна);

3. в знач. вводн. сл., прост. (говорят) ка́жуць, ідзе́ чу́тка, чува́ць, чу́тна, чутно́.

слы́хивать несов., многокр., разг. чуць (не раз, ча́ста).

слы́хом / слы́хом не слыха́ть прост. і чу́так няма́, і по́чуту няма́.

слы́шанный чу́ты;

слы́шать несов.

1. в разн. знач. чуць;

я слы́шу че́й-то го́лос я чу́ю не́чы го́лас;

он одни́м у́хом не слы́шит ён адны́м ву́хам не чу́е;

ты слы́шал но́вость? ты чуў навіну́?;

приходи́те за́втра, слы́шите? прыхо́дзьце за́ўтра, чу́еце?;

2. (ощущать) чуць;

слы́шать за́пах чуць пах;

3. (ощущать, замечать) чуць, заўважа́ць;

я не слы́шал (не заме́тил), как уколо́л ру́ку я не чуў (не заўва́жыў), як укало́ў руку́;

не слы́шать (не чу́ять) ног под собо́й не чуць ног пад сабо́й;

слы́шаться

1. (звучать) чу́цца;

из са́да слы́шится пе́ние з са́ду чу́ецца спеў;

2. (ощущаться, обнаруживаться) чу́цца;

слы́шится (чу́вствуется) за́пах цвето́в чу́ецца пах кве́так;

в его́ письме́ слы́шится (чу́вствуется) ра́дость у яго́ лісце́ чу́ецца ра́дасць;

слы́шимость чу́тнасць, -ці ж.;

хоро́шая слы́шимость до́брая чу́тнасць;

слы́шимый чу́тны;