Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

опра́ва апра́ва, -вы ж.; (рама — ещё) ра́ма, -мы ж.

оправда́ние в разн. знач. апраўда́нне, -ння ср.;

оправда́ние де́йствий апраўда́нне дзе́янняў;

оправда́ние суда́ апраўда́нне суда́.

опра́вданный прич., прил. апра́ўданы;

опра́вданный риск апра́ўданая ры́зыка.

оправда́тельный апраўда́льны;

оправда́тельный докуме́нт апраўда́льны дакуме́нт;

оправда́тельный пригово́р апраўда́льны прыгаво́р;

оправда́ть сов., в разн. знач. апраўда́ць;

оправда́ть подсуди́мого апраўда́ць падсу́днага;

оправда́ть чьи-л. наде́жды апраўда́ць чые́е́будзь надзе́і;

оправда́ть расхо́ды апраўда́ць расхо́ды;

оправда́ться

1. (доказать свою правоту) апраўда́цца;

2. (подтвердиться) спра́ўдзіцца;

его́ слова́ оправда́лись на де́ле яго́ сло́вы спра́ўдзіліся.

опра́вдываемость апра́ўдвальнасць, -ці ж.;

опра́вдываемость прогно́зов апра́ўдвальнасць прагно́заў.

опра́вдывание апра́ўдванне, -ння ср.;

опра́вдывать несов., в разн. знач. апра́ўдваць; см. оправда́ть;

опра́вдываться

1. (доказывать свою правоту) апра́ўдвацца;

2. (подтверждаться) спра́ўджвацца;

3. страд. апра́ўдвацца.