Verbum

взя́тие узя́цце, -цця ср.

взя́тка ж.

1. (подкуп) ха́бар, -ру м., мн. нет;

дать взя́тку даць ха́бар;

2. (в картах) бі́тка, -кі ж.;

◊

взя́тки гла́дки ≅ як з казла́ малака́.

взяткода́тель хабарадава́льнік, -ка м.

взяткополуча́тель ха́барнік, -ка м.

взя́ток м., с.-х. но́шка, -кі ж.

взя́точник ха́барнік, -ка м.;

взя́точница ха́барніца, -цы ж.;

взя́точничать несов., разг. браць ха́бар;

взя́точнический ха́барніцкі;

взя́точничество ха́барніцтва, -ва ср.