Verbum

влече́ние ср.

1. (страсть) ця́га, -гі ж.;

2. (склонность) нахі́л, -лу м., прыхі́льнасць, -ці ж., схі́льнасць, -ці ж.;

име́ть влече́ние к чему́-л. мець нахі́л (прыхі́льнасць, схі́льнасць) да чаго́-не́будзь.

влечь несов.

1. (тащить) уст. валачы́, цягну́ць;

2. (притягивать) цягну́ць, прыця́гваць; (привлекать) ва́біць, прыва́бліваць;

◊

влечь за собо́й (что) цягну́ць за сабо́й (што), мець вы́нікам (што).

вле́чься несов.

1. (тащиться) уст. валачы́ся, цягну́цца;

2. (стремиться) цягну́цца, гарну́цца, імкну́цца; (порываться) парыва́цца.

влёт м., см. влета́ние.

влива́ние в разн. знач. уліва́нне, -ння ср.;

влива́ть несов., в разн. знач. уліва́ць; см. влить;

влива́ться возвр., страд. уліва́цца.

влипа́ть несов. уліпа́ць;

влипнуть сов.

1. улі́пнуць;

2. перен., прост. улі́пнуць.

влитой / как (сло́вно, то́чно) влитой як (ні́бы, бы́ццам) улі́ты.