понести́ сов.
1. пане́сці;
2. (о лошадях) памча́ць;
ло́шади понесли́ нас с горы́ ко́ні памча́лі нас з гары́;
3. перен. (потерпеть) пане́сці, пацярпе́ць, перажы́ць;
понести́ утра́ту пане́сці (пацярпе́ць) стра́ту;
понести́ наказа́ние быць пакара́ным;
4. (начать говорить вздор) пача́ць вярзці́; пача́ць пляву́згаць;
понести́ ахине́ю пача́ць вярзці́ глу́пства;
5. (повеять, потянуть) безл. паве́яць, пацягну́ць;
к ве́черу понесло́ хо́лодом пад ве́чар паве́яла (пацягну́ла) хо́ладам; (о запахе) безл. пацягну́ць, запа́хнуць;
из столо́вой понесло́ жа́реным са стало́вай запа́хла сма́жаным;
6. (в сочетании со словами «чёрт», «нелёгкая», а также безл.) пане́сці;
куда́ вас чёрт понёс куды́ вас чорт панёс, куды́ вас лі́ха пане́сла;
7. (забеременеть) уст., обл. зацяжа́раць, загрубе́ць;
понести́сь разг.
1. памча́цца; (побежать) пабе́гчы;
2. (начать быстро распространяться) пане́сціся;
зву́ки понесли́сь по́ лесу гу́кі пане́сліся па ле́се.
понёва ж., обл. андара́к, -ка́ м.
понижа́тель (на бирже) паніжа́льнік, -ка м., зніжа́льнік, -ка м.;
понижа́ть несов. паніжа́ць, зніжа́ць;
понижа́ться возвр., страд. паніжа́цца, зніжа́цца.
пони́же сравн. ст.
1. нареч. (тро́хі) ніжэ́й;
2. прил. (тро́хі) ніжэ́йшы;
пониже́ние паніжэ́нне, -ння ср., зніжэ́нне, -ння ср.;
пони́женный пані́жаны, зні́жаны.