Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

пове́ренный

1. прич. (проверенный) праве́раны; (сверенный) зве́раны;

2. прич. (доверенный) даве́раны;

3. сущ. (уполномоченный) паве́раны, -нага м.;

пове́ренный в дела́х дипл. паве́раны ў спра́вах;

прися́жный пове́ренный юр., уст. прыся́жны паве́раны;

4. сущ. (наперсник) даве́раны, -нага м.;

пове́ренный тайн даве́раны тайн.

пове́рженный, см. пове́ргнутый.

пове́рить сов.

1. (принять за истину) паве́рыць;

я пове́рил ему́ на́ слово я паве́рыў яму́ на сло́ва;

пове́рь (в знач. вводн. сл.) паве́р;

пове́рь, он вернётся паве́р, ён ве́рнецца;

2. уст. (проверить) праве́рыць; (сверить) зве́рыць;

3. (доверить) даве́рыць; см. поверя́ть.

пове́рка

1. (проверка) праве́рка, -кі ж.; (сверка) зве́рка, -кі ж.;

пове́рка вре́мени праве́рка ча́су;

2. (перекличка) паве́рка, -кі ж.;

на пове́рку пришли́ все́ на паве́рку прыйшлі́ ўсе́;

на пове́рку на паве́рку.

поверну́ть сов. павярну́ць; (кран и т. п.) пакруці́ць; см. повёртывать;

поверну́ться павярну́цца; пакруці́цца; см. повёртываться.

пове́рочный праве́рачны;

пове́рочные испыта́ния праве́рачныя іспы́ты.

поверста́тьI сов., тип. павярста́ць.

поверста́тьII сов., уст.

1. (чем) надзялі́ць;

2. (с кем) ураўнава́ць;

3. предл. «в») адда́ць, забра́ць;

поверста́ть в солдаты адда́ць (забра́ць) у салда́ты.

поверте́ть сов. пакруці́ць, (долго, неоднократно) папакру́чваць, папакруці́ць;