поверя́ть несов., уст.

1. (проверять) правяра́ць; (сверять) звяра́ць;

поверя́ть карау́лы воен. правяра́ць караву́лы;

2. (доверять) давяра́ць;

поверя́ть та́йну дру́гу давяра́ць таямні́цу ся́бру;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)