взыска́ть
1. спагна́ць; (заставить уплатить, получить с кого-л.) сыска́ць;
2. (наказать) пакара́ць; налажы́ць спагна́нне;
◊
не взыщи́те не крыўду́йце, (простите) дару́йце (выбача́йце).
взыска́ть
1. спагна́ць; (заставить уплатить, получить с кого-л.) сыска́ць;
2. (наказать) пакара́ць; налажы́ць спагна́нне;
◊
не взыщи́те не крыўду́йце, (простите) дару́йце (выбача́йце).
взы́скивать
1. спаганя́ць; (заставлять уплатить, получать с кого-л.) сы́скваць;
2. (наказывать) кара́ць; накла́дваць спагна́нне;
взя́тие узя́цце, -цця
взя́тка
1. (подкуп) ха́бар, -ру
дать взя́тку даць ха́бар;
2. (в картах) бі́тка, -кі
◊
взя́тки гла́дки ≅ як з казла́ малака́.
взяткода́тель хабарадава́льнік, -ка
взяткополуча́тель ха́барнік, -ка
взя́ток
взя́точник ха́барнік, -ка
взя́точница ха́барніца, -цы