Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

полми́ра паўсве́ту м.

полне́ба паўне́ба ср.

полне́йший са́мы по́ўны; (абсолютный) абсалю́тны; (сплошной) суцэ́льны; (ужасный) страшэ́нны;

в ко́мнате полне́йший беспоря́док у пако́і страшэ́нны беспара́дак (страшэ́ннае бязла́ддзе);

полне́йшая бессмы́слица абсалю́тная бяссэ́нсіца.

полне́ть несов., разг. паўне́ць; таўсце́ць.

по́лнить несов., книжн., уст. напаўня́ць, по́ўніць.

полни́ть несов., разг. паўні́ць, таўсці́ць, рабі́ць з вы́гляду паўне́йшым, таўсце́йшым.

по́лниться несов., книжн. напаўня́цца, по́ўніцца;

слу́хом земля́ по́лнится посл. чу́ткамі зямля́ по́ўніцца.

по́лно нареч., в знач. сказ., разг. и частица (довольно, хватит) го́дзе, хо́піць, до́сыць; (перестань, брось) кінь; (перестаньте, бросьте) кі́ньце; (что ты говоришь!) што ты (ка́жаш)!; (что вы говорите!) што вы (ка́жаце)!;

по́лно вам пла́кать! го́дзе (хо́піць, до́сыць) вам пла́каць!;

по́лноте ссо́риться! го́дзе (хо́піць, до́сыць, кі́ньце) свары́цца!;

по́лно, пра́вда ли? кі́нь(це), хі́ба гэ́та пра́ўда?;

и по́лно! і го́дзе!, і то́лькі!

полно́ нареч., в знач. сказ., разг. по́ўна;

полно́ нали́ть стака́н по́ўна налі́ць шкля́нку;

сли́шком полно́ на́дта по́ўна;

там бы́ло полно́ наро́да там было́ по́ўна наро́ду (людзе́й).

полнове́сность

1. паўнава́жкасць, -ці ж.;

2. перен. ва́жкасць, -ці ж.;