полно́ нареч., в знач. сказ., разг. по́ўна;

полно́ нали́ть стака́н по́ўна налі́ць шкля́нку;

сли́шком полно́ на́дта по́ўна;

там бы́ло полно́ наро́да там было́ по́ўна наро́ду (людзе́й).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)