Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

поводи́тьII несов. (делать движение чем-л.) паво́дзіць, варушы́ць, стры́гчы;

поводи́ть глаза́ми паво́дзіць вача́мі;

поводи́ть уша́ми (о животном) стры́гчы (варушы́ць) вуша́мі.

поводи́ться сов., разг. павадзі́цца.

поводко́вый павадко́вы;

поводо́к в разн. знач. павадо́к, -дка́ м.;

поводо́чный павадко́вы.

поводы́рка разг. павады́рка, -кі ж.;

поводы́рь павады́р, -ра́ м.

пово́дья мн. павады́, -до́ў; см. по́водII.

повоева́ть сов. паваява́ць, (долго, неоднократно) папаваёўваць, папаваява́ць.

повози́ть сов. павазі́ць, (много, неоднократно) папаво́жваць, папавазі́ць.