взрыва́тьII несов. (к взрыть) уско́пваць; (рылом — о животных) узрыва́ць.
взрыва́тьсяI несов.
1. узрыва́цца, выбуха́ць; (подрываться) падрыва́цца; (разрушаться) разбура́цца, разбу́рвацца;
2. перен., разг. абура́цца; см. взорва́ться;
3. страд. узрыва́цца; падрыва́цца; разбура́цца, разбу́рвацца; см. взрыва́тьI.
взрыва́тьсяII несов., страд. (от взрыва́тьII) уско́пвацца; (рылом — о животных) узрыва́цца.
взрывни́к прост. падрыўні́к, -ка м.
взрывно́й
1. воен. выбухо́вы, выбухны́, узрыўны́;
2. лингв. выбухны́.
взрывобезопа́сный выбуховабяспе́чны, узрывабяспе́чны.
взрывоопа́сность выбухованебяспе́чнасць, -ці ж., узрыванебяспе́чнасць, -ці ж.;
взрывоопа́сный спец. выбухованебяспе́чны, узрыванебяспе́чны.
взрывча́тка хим., разг. узрыўча́тка, -кі ж.
взры́вчатость выбухо́васць, -ці ж.;