Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

пове́сить сов., в разн. знач. паве́сіць;

пове́ситься паве́сіцца.

пове́сничать несов., уст. сваво́ліць; (озорничать) гарэ́заваць, дурэ́ць.

повествова́ние ср.

1. (действие) апавяда́нне, -ння ср., раска́з, -зу м., раска́званне, -ння ср.;

2. (повесть) апо́весць, -ці ж.; (рассказ) апавяда́нне, -ння ср.;

повествова́тель книжн. апавяда́льнік, -ка м.;

повествова́тельница апавяда́льніца, -цы ж.;

повествова́тельность апавяда́льнасць, -ці ж.;

повествова́тельный апавяда́льны;

повествова́тельное предложе́ние грам. апавяда́льны сказ.

повествова́ть несов. апавяда́ць; (рассказывать) раска́зваць.

повести́I сов., в разн. знач. паве́сці;

он повёл го́стя в сад ён павёў го́сця ў сад;

повести́ войска́ в бой паве́сці во́йскі ў бой;

повести́ разгово́р паве́сці размо́ву (гу́тарку);

повести́ себя́ пача́ць паво́дзіць (трыма́ць сябе́); см. поводи́тьI.