поводи́ть​I сов., в разн. знач. павадзі́ць, (долго, неоднократно) папаво́джваць, папавадзі́ць;

поводи́ть руко́й по лицу́ павадзі́ць руко́й па тва́ры;

поводи́ ребёнка павадзі́ дзіця́; см. повести́​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)