Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

подры́вI м.

1. (действие по глаг. подорва́ть, подрыва́тьI) падрыва́нне, -ння ср., падры́ў, -ры́ву м.;

подры́в го́рной поро́ды падрыва́нне (падры́ў) го́рнай паро́ды;

2. перен. падры́ў, -ры́ву м.;

подры́в авторите́та падры́ў аўтарытэ́ту;

подры́в торго́вли падры́ў га́ндлю;

вести́ к подры́ву чего́-л. ве́сці да падры́ву чаго́е́будзь.

подры́вII м. (подкоп) падко́пванне, -ння ср., падко́п, -пу м.; падрыва́нне, -ння ср., падры́ў, -ры́ву м.; см. подрыва́тьII.

подрыва́ниеI воен., техн. падрыва́нне, -ння ср.

подрыва́ниеII падко́пванне, -ння ср.; падрыва́нне, -ння ср.; см. подрыва́тьII.

подрыва́тьI несов. (к подорва́ть)

1. (разрушать взрывом) падрыва́ць;

2. перен. падрыва́ць;

подрыва́ть авторите́т падрыва́ць аўтарытэ́т;

подрыва́ть креди́т падрыва́ць крэды́т;

подрыва́ть здоро́вье падрыва́ць здаро́ўе.

подрыва́тьII несов. (к подры́ть) падко́пваць; (рылом — о животных) падрыва́ць.

подрыва́тьсяI несов., возвр., страд. (к подрыва́тьI) падрыва́цца.

подрыва́тьсяII несов., возвр., страд. (к подрыва́тьII) падко́пвацца; падрыва́цца.

подры́вка ж., разг. падко́п, -пу м., падко́пванне, -ння ср.; см. подрыва́тьII.

подрывни́к воен. падрыўні́к, -ка́ м.;