подноси́тьсяII сов., прост. (несколько износиться) паднасі́цца.
подно́ска ж. падно́ска, -кі ж., падно́с, -су м., паднясе́нне, -ння ср., падно́шванне, -ння ср.;
подно́счик падно́счык, -ка м.;
подно́счица падно́счыца, -цы ж.
подноше́ние ср.
1. (действие) паднашэ́нне, -ння ср., паднясе́нне, -ння ср.;
2. (угощение) частава́нне, -ння ср.; (подавание) падава́нне, -ння ср.;
3. (дарение) дарэ́нне, -ння ср.;
4. (дар) дар, род. да́ру м.; (подарок) падару́нак, -нка м.; гасці́нец, -нца м.
подны́ривать несов., разг. падны́рваць.
поднырну́ть сов. паднырну́ць.
подня́тие
1. (снизу) падня́цце, -цця ср., падыма́нне, -ння ср., падніма́нне, -ння ср.;
2. в др. знач. узня́цце, -цця ср., узніма́нне, -ння ср., уздыма́нне, -ння ср.; падыма́нне, -ння ср.; стаўля́нне, -ння ср.; узвышэ́нне, -ння ср.; павышэ́нне, -ння ср.; буджэ́нне, -ння ср.; пачына́нне, -ння ср., распачына́нне, -ння ср.; узганя́нне, -ння ср.; успу́джванне, -ння ср.; см. поднима́ть.
по́днятый
1. (снизу) падня́ты;
2. в др. знач. узня́ты; падня́ты; паста́ўлены; узвы́шаны, павы́шаны; пабу́джаны; разбу́джаны; пача́ты, усча́ты, распача́ты; узагна́ны; успу́джаны;
подня́ть сов.
1. (взять с земли, придать более высокое положение) падня́ць, мног. пападыма́ць;
подня́ть игру́шку с по́ла падня́ць ца́цку з падло́гі;
подня́ть флаг падня́ць сцяг;
подня́ть я́корь падня́ць я́кар;
подня́ть бока́л падня́ць ке́ліх;
подня́ть забо́р падня́ць плот;
подня́ть у́ровень воды́ падня́ць узро́вень вады́;
2. в др. знач. узня́ць; падня́ць; (поставить) паста́віць; (возвысить) узвы́сіць; (повысить) павы́сіць; (разбудить) пабудзі́ць; разбудзі́ць; (начать) пача́ць, усча́ць, распача́ць; (вспугивая, выгнать) узагна́ць; успу́дзіць;
◊
подня́ть глаза́ (взор) падня́ць во́чы;
подня́ть из пе́пла падня́ць з руі́н;
подня́ть на́ ноги падня́ць (паста́віць) на но́гі;
подня́ть на во́здух падня́ць у паве́тра;
подня́ть го́лову падня́ць галаву́;
подня́ть ру́ку на кого́-, что́-л. падня́ць руку́ на каго́-, што-не́будзь; см. поднима́ть;