подрумя́ниваться возвр., страд. падрумя́ньвацца;
подрумя́нить сов. падрумя́ніць;
подрумя́ниться падрумя́ніцца.
подру́чник
1. ист. васа́л, -ла м.;
2. (выполняющий подсобную работу) падру́чны, -нага м., спадру́чны, -нага м.; (помогающий) памага́ты, -тага м.; (помощник) памо́чнік, -ка м.;
3. (в токарном станке) техн. падру́чнік, -ка м.;
подру́чница (выполняющая подсобную работу) падру́чная, -най ж., спадру́чная, -най ж.; (помогающая) памага́тая, -тай ж.; (помощница) памо́чніца, -цы ж.;
подру́чный
1. прил. падру́чны, спадру́чны;
2. сущ. падру́чны, -нага м., спадру́чны, -нага м.; (помощник) памо́чнік, -ка м.
подры́вI м.
1. (действие по глаг. подорва́ть, подрыва́тьI) падрыва́нне, -ння ср., падры́ў, -ры́ву м.;
подры́в го́рной поро́ды падрыва́нне (падры́ў) го́рнай паро́ды;
2. перен. падры́ў, -ры́ву м.;
подры́в авторите́та падры́ў аўтарытэ́ту;
подры́в торго́вли падры́ў га́ндлю;
вести́ к подры́ву чего́-л. ве́сці да падры́ву чаго́-не́будзь.
подры́вII м. (подкоп) падко́пванне, -ння ср., падко́п, -пу м.; падрыва́нне, -ння ср., падры́ў, -ры́ву м.; см. подрыва́тьII.
подрыва́ниеI воен., техн. падрыва́нне, -ння ср.
подрыва́ниеII падко́пванне, -ння ср.; падрыва́нне, -ння ср.; см. подрыва́тьII.