попра́вочный папра́вачны;
попра́вочный коэффицие́нт мат. папра́вачны каэфіцые́нт.
попра́здновать сов. пасвяткава́ць.
попрактикова́ться сов. папрактыкава́цца.
попра́ние книжн., уст. тапта́нне, -ння ср., папіха́нне, -ння ср.; (гру́бае) парушэ́нне, -ння ср.; зневажа́нне, -ння ср.
по́пранный уст.
1. (потоптанный) патапта́ны;
2. (грубо нарушенный) патапта́ны; растапта́ны; (гру́ба) пару́шаны; знява́жаны; см. попра́ть.
попра́ть сов.
1. (наступить на кого-, что-л.) высок. патапта́ць;
2. перен. патапта́ць; растапта́ць; (грубо нарушить) (гру́ба) пару́шыць; (оказать неуважение, оскорбить) знява́жыць; см. попира́ть.
попрека́ть несов. (кого, в чём) папіка́ць, упіка́ць (каму); дакара́ць (каго);
попрекну́ть сов. (кого, в чём) папікну́ць, упікну́ць (каму); дакары́ць (каго).
попре́ть сов., разг. папрэ́ць.
попрёк м., разг. папро́к, -ку м., папіка́нне, -ння ср., упіка́нне, -ння ср.; (укор) дако́р, -ру м., дакара́нне, -ння ср.