попира́ть несов.

1. (наступать на кого-, что-л.) высок. тапта́ць;

2. перен. тапта́ць; (грубо нарушать) (гру́ба) паруша́ць; (оказывать неуважение, оскорблять) зневажа́ць;

попира́ть чьи́-л. права́ тапта́ць (паруша́ць) чые́е́будзь правы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)