Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

сло́манный злама́ны; палама́ны.

слома́ть сов. злама́ць; палама́ць;

слома́ть стул злама́ць (палама́ць) стул;

слома́ть сопротивле́ние проти́вника злама́ць супраціўле́нне праці́ўніка;

слома́ть себе́ ше́ю (го́лову) скруці́ць (злама́ць) сабе́ ка́рак;

слома́ть зу́бы (на чём) палама́ць зу́бы (на чым);

слома́ть лёд злама́ць лёд;

слома́ть рога́ (кому) злама́ць ро́гі (каму);

чёрт но́гу слома́ет чорт нагу́ зло́міць;

слома́ться злама́цца; палама́цца;

сломи́ть сов., прям., перен. злама́ць;

сломя́ го́лову на злом галавы́; (стремглав) стрымгало́ў;

бро́ситься сломя́ го́лову кі́нуцца стрымгало́ў (кулём);

сломи́ться прям., перен. злама́цца.

сло́мка зло́мка, -кі ж.; пало́мка, -кі ж.;

сло́мленный злама́ны; палама́ны.

слон слон, род. слана́ м.;

де́лать из му́хи слона́ погов. з му́хі вала́ рабі́ць; з ве́тру вяро́ўку віць; ба́йка з камара́ вы́расце на вала́;

слона́ не приме́тить слана́ не заўва́жыць;

слонёнок м. сланяня́ и сланянё, -ня́ці ср.

сло́ник

1. разг., уменьш.-ласк. сло́нік, -ка м.;

2. зоол. даўгано́сік, -ка м.