Verbum

order, ~u

м. ордэн;

nadać komu order — узнагародзіць каго ордэнам

ordynacja

ж.

1. статут; палажэнне;

ordynacja wyborcza — палажэнне аб выбарах;

2. гіст. родавы маёнтак; маярат

ordynans

м. вайск. ардынарац

ordynarnie

груба, нявыхавана

ordynarność

ж. грубіянства, нявыхаванасць

ordynarny

грубы, нявыхаваны

ordynat

м. уст. уладальнік маярату

ordynator

м. ардынатар

ordynek, ~ku

м. уст. вайск. строй; шыхт;

w bojowym ~ku — у баявым парадку

ordynus

м. разм. грубіян