dusić
dusi|ć
незак.
1. душыць;
2. ціснуць;
nerwowo ~ć dzwonek — нервова ціснуць на званок;
3. кул. тушыць;
mięso ~my z cebulą — тушым мяса з цыбуляй;
~ć pieniądze — сквапнічаць
dusić się
1. незак. душыцца, задыхацца;
dusić się od śmiechu — заходзіцца з рогату;
2. кул. тушыцца
dusigrosz
м. разм., пагард. жмінда, скнара; жмут, жыла, зажымака, склюндра, скупяндзя, шкараднік
dusza
dusz|a
ж.
1. душа;
bratnia ~a — родная душа; блізкая душа;
2. тэх. стрыжань; асяродак;
z całej ~y — ад усёй (шчырай) душы;
w (głębi) ~y — у (глыбіні) душы;
ani żywej ~y — ні жывой душы; нікога;
~ą i ciałem — душой і целам;
ile ~a zapragnie — колькі душа пажадае; колькі заўгодна; колькі ўлезе;
być ~ą towarzystwa — быць душой кампаніі;
mieć ~ę na ramieniu — душа ў пяты пайшла; аж душа зайшлася; душа трасецца;
jest mu lekko na ~y — яму лёгка на душы
duszka
ж. галубка, ясачка, душачка