Verbum

duch, ~u

м. дух; душа;

iść z ~em czasu — у адпаведнасці з духам (патрабаваннямі) часу;

nie ma ani żywego ~a — няма ні адной жывой душы;

a to niespokojny duch! — вось неспакойная душа!;

zły duch — нячысты; злы дух;

śmiać się w ~u — смяяцца ў душы;

wyzionąć ~a — памерці;

podnieść ~a armii — падняць дух арміі;

upaść na ~u — упасці духам;

Bogu ~a winien — ні ў чым не вінаваты; Богу душой не вінаваты;

~em! — хутка!; шпарка!; адным духам!;

mieć słabego ~a — быць маладушным;

dodać ~a — падняць дух; дадаць аптымізму

duchowieństwo

н. духавенства

duchowny

1. духоўны;

seminarium ~e — духоўная семінарыя;

2. ~y м. духоўная асоба; ксёндз; манах

duchowy

духоўны, душэўны;

przywódca duchowy — духоўны правадыр (лідэр);

spokój duchowy — душэўны спакой