Verbum

urodzony

народжаны;

osoba szlachetnie ~a — асоба высакароднага паходжання

uroić

зак. кніжн. уявіць, выдумаць

uroić się

зак. прымроіцца;

~ło mu się — яму прымроілася

urojenie

н. прывід; мроя

urojony

прывідны, уяўны

urok, ~u

м.

1. чароўнасць, абаянне;

ulec — czyjemu

~owi — паддацца абаянню каго;

2. сурокі;

być pod ~iem — быць зачараваным;

rzucić urok — сурочыць; урачы;

na psa urok — каб не сурочыць

urokliwy

1. чароўны;

2. які сурочвае

urolog

м. мед. уролаг

urologia

ж. мед. уралогія

uronić

зак.

1. выраніць;

uronić łzę — праліць слязу;

2. прапусціць;

nie uronić ani słowa — уважліва слухаць; не прапусціць ні слова