Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdfghijklłmnoprsśtwzźż
aąbcelnoóuwyzż.

urąbać

зак.

1. адсячы; адсекчы; абсячы; абкалоць;

urąbać głowe — адсячы галаву;

2. накалоць, насячы;

urąbać drzewa — накалоць дроў

urągać

urąga|ć

незак. komu/czemu насміхацца з каго/чаго, абражаць каго/што;

to urągać dobrym obyczajom — гэта пярэчыць добрым манерам;

~ć zdrowemu rozsądkowi — пярэчыць здароваму розуму

urągliwy

з’едлівы, здзеклівы

urągowisko

н. пасмешышча, смехаўё